jan@drakentuin.be In onze Westerse wereld zijn draken het symbool voor “het kwade”. Sint Joris verslaat dat symbool en wordt meteen een heilige. Een heilige die in de buurt van Tienen heel wat verering kent in talrijke Sint Joris kerken. Het plein aan de kazerne is trouwens recent omgedoopt tot het Sint Jorisplein. In de 5 jaarlijkse kweikersparade doet de laatste jaren, naast de traditionele reuzen ook de draak “Oswaldus” mee. In een symbolisch gevecht op de Grote Markt neemt hij het op tegen Thuinas, de beschermer van de stad. Het zal dus wel geen toeval zijn dat de drakentuin in Tienen te vinden is…
In het Verre Oosten zijn draken het symbool voor geluk en voor “de keizer”. Eerlijk, die symboliek past veel beter bij de Drakentuin: een tuin als basis voor geluk, een tuin van keizerlijke overvloed. Dat geluk en die overvloed is er niet alleen voor de eigenaars en de bezoekers, maar ook voor alle levende wezens die je er kan vinden. Op 12 jaar tijd zijn dat er trouwens veel meer geworden. Bijen en zweefvliegen en andere insecten in allerlei soorten en maten hebben hun weg gevonden naar de bloemen en nestgelegenheden die je er een heel jaar door kan vinden. Vogels en egels, muizen e.a. vinden er jaarrond wel iets om te eten. De sperwer, buizerd en marter komen ook af en toe hun snackje ophalen.
Die keizerlijke overvloed moet je vooral zien als een overvloed van smaken. Als fijnproevers genieten we van daglelies bij de sla, of gewoon een rijpe moerbei, de blaadjes van de dropplant, …. Soms is die overvloed er gewoon letterlijk, dan zijn er kilo’s frambozen, kersen, rode bessen, appels, kweeperen , mispels of okkernoten. Dan schakelen we de keizerlijke keuken in om die smaken te bewaren voor de rest van het jaar.
Maar er is nog een drakenverhaal uit onze tuin. In een nog niet zo ver verleden zou de laatste draak uit de regio verslagen zijn in onze tuin bij de beruchte “Slag bij het kippenhok”. De beroemde drakenjager, Juan de Kadapalabrië, heeft de draak op zijn kwetsbare plek, het putteke in zijn kin, kunnen raken na een heroïsch gevecht. Er wordt verteld dat de draak begraven is onder de pruimenbomen rond de vuurcirkel. Sommige mensen doen dit af als puur fantasie van Jan. Vooral jonge bezoekers hebben meer oor naar dit verhaal en gaan op zoek naar aanwijzingen…
A ja, we hebben nog kleine “draakachtige” wezentjes die zich flink hebben voortgeplant in onze vijver. We schatten hun populatie na 12 jaar op een kleine 200 exemplaren. Er zijn bezoekers die ze benoemen als salamanders. Gelukkig worden ze niet groter dan 10 cm…
